Sabi ng isa kong kaibigan:

"Walang bagay ang makakaligtas sa pagkalimot. Sa bandang huli, walang matitira sa atin. Kahit ang iyong mga ala-ala na minsang iniingatan"

Ilang bagay na nalaman ko pagkauwi ko galing Malolos

Hindi ko inaasahang babalikan ko muli tong munti kong espasyo. Shet. Akala ko'y tapos na ko sa paglayo't pagtakas pero hindi pa pala.

Malamig kagabi. Ang lakas maka-emo ng panahon. Wala namang pang inom at pambili ng yosi dahil sa baba ng sahod. Sa mga ganitong pagkakataon pagsusulat ang takbuhan ko.

Nung nakaraang araw ay galing ako ng  malolos para sa isang event. Pumunta ako dun para magcoach ng mga bata at mag-enjoy pero hindi ganun ang nangyari. Binastos ako ng guwardiya at ibang mga magulang. Tang ina. Ngayon lang ako nakaranas ng ganito.

Sa mga pangyayaring yun naalala kita. Naalala ko kung pano ko binigay ang lahat sayo at sa bandang huli eh ako tong naging masama sa paningin ng iba. Tang ina talaga. Galit na galit ako. Pero katulad ng dati'y wala akong ginawa kundi iinom ang problema't mag-iiyak pagkatapos ay matulog. Umasang pagkaihi ko bukas ng umaga wala na lahat ng nararamdaman.

Pero wala. Ikalawang araw ko ng nagkikimkim ng sama ng loob dahil sa karanasan ko sa Malolos. Doon ko nalaman ang mga ilang bagay na alam na ng iba pero ngayon ko lang nalaman.

1. Masarap din pala ang Mighty na green.
2. Kahit anong bait mo gagaguhin ka parin ng ibang tao at sa huli ikaw ang magmumukhang masama. Tang ina talaga.

I'm officially missing you

Sobrang tahimik sa opisina simula nung umalis ka. Naririnig ko yung kalungkutan. Kung bakit kasi kailangan mo pang magpaalam..

Break-fast

Isang mainit na kape kasabay ng pag-iisip sakanya at sa desisyon nyang itigil na ang lahat : perpektong agahan lalo't ngayon ay umuulan. (may kasama pang background music ng Front Porch Step)

Despidida

At sayong pag-alis. Muling pumasok sa aking isip na lahat ng babae ay nang-iiwan. De joke lang.

Iniisip ko kung susulat ako ng tungkol sayo dito sa munti kong mundo, at naisip kong bakit hindi? Eh isa ka sa mga dahilan kung bakit pumapasok ako sa trabaho bukod dun sa kakarampot kong sahod na takot akong mabawasan kapag umaabsent ako.

Ikaw ang gumigising sa akin kapag malapit na kong makatulog dahil sa nakakabagot na meeting.
Ikaw ang nagliligtas sakin sa kapag natatambakan na ko ng trabaho.
Ikaw ang nagbibigay ng lighter sakin kapag nawawala ko o kinukuha ng boss ko yung sa akin.
Ikaw ang naghahatid sakin sa sakayan tuwing nalalasing ako sa inuman.
Ikaw ang nagpapangiti at nagbibigay ng lakas ng loob sa akin kapag gusto ko ng umayaw sa trabaho.

Sa lahat ng yun, salamat. Siguradong hindi kita makakalimutan.

Idaan sa banat ang pagkadismaya.

Kanina nagkita ulit tayo. Nagkamustahan, kwentuhan, tawanan. Pero katulad ng dati, wala nanaman tayong picture. Haayss.

 Yung totoo, takot ka bang madevelop sakin?

HAPPY ANNIV :D

Isang taon na pala ang lumipas hindi ko napansin.

Nakilala kita nung panahong sobrang lungkot ko. Ikaw ang nakakausap at nakakasama ko sa tuwing iniiwasan kong kausapin sya. Kapag gusto kong maglibang o kaya naman ay maglabas ng sama ng loob, sayo ako unang lumalapit. Mapa-umaga, tanghali, hapon, o gabi. Wala akong pinipiling oras. Alam ko kasing lagi kang anjan tuwing kailangan kita.

Ikaw ang kasama ko sa mga panahong akala ko eh okay na ako at nakalimutan ko na sya. Ikaw ang kasama ko nung nalaman kong mahal ko parin pala sya. Pero hindi mo parin ako iniwan.

Dahil sayo madami akong nakilala, may bagong natutunan, bagong naging kaibigan. Dahil sayo natuto ulit akong ngumiti, nalaman kong may iba pang mas mahirap ang kalagayan kesa sakin. Dahil sayo nalaman kong kaya ko palang umibig muli.

Pasensya ka na kung nung mga nakaraang buwan ay hindi na kita ganong naaasikaso. Naging busy ako dala ng trabaho at konting pagmumukmok. Hayaan mo, sisikapin kong makapigbigay ng mas mahabang oras sayo. Pangako.

Maligayang isang taon sating dalawa mahal kong blog :)