Parang kanina, ilang buwan din kitang hinintay na makita sadya man o hindi. At ayun nga nag kita tayo, ng di sinasadya. Suot mo yung binili nating damit dati nung pumunta tayo ng Batangas para sa thesis ko. Madaming tao sa mall kaya hindi mo agad ako nakita. Nag-aalangan din ako kung ikaw ba talaga yung nakita ko, kasi ang alam ko may pasok ka ng ganung oras. Kaya siniguro ko muna.
Tinignan kita mula sa malayo. Pinagmasdan ko yung mukha mo, yung buhok, yung ngiti, ikaw na ikaw. Kaso wala yung kwintas sa leeg na binigay ko nung anibersaryo natin. Pero alam kong ikaw na ikaw yun.
Kaya naglakad na ko papunta sa dereksyon mo. Nag-aalangan pa ko nung una, kasi hindi ko alam ang sasabihin ko sayo. Kakaway lang ba ako tapos aalis o uupo ako at makikipagkwentuhan. Pag ginawa ko yun di kaya awkward? Pero bahala na. Bihira lang na makita kita kaya lumapit na ko.
Medyo malapit na ko nung nakita kong may kasama ka, magkaholding hands pa kayo nun. Nagulat ako, nakita mo ko tapos nagulat ka rin. Napabitaw ka pa dun sa kamay ng kasama mo, sabi ko okay lang. Hindi ko na tinanong kung sino yun nagkamay na lang kami, sabi ko dati mo akong kaklase.
Ngumiti naman sya. Naikwento mo kaya ko sakanya?
Umalis din ako kaagad para hindi ko kaya maabala. Akala ko talaga magiging masaya yung pagkikita nating dalawa pagkatapos ng ilang buwan pero hindi pala.
:(((((((
TumugonBurahin