Sabado, Marso 28, 2015

6th Floor

Sa dinami-rami ng lugar ewan ko kung bakit sa 6th floor pa nya gustong makipag-usap. Alas-otso na ng gabi hindi nya ba alam na ang dilim dilim dun? Masyadong mataas, nakakatakot pa yung paakyat. Tapos madami pang kwento tungkol sa 6th floor.

Meron daw kinover yung Magandang Gabi Bayan dun nung halloween. Tungkol dun sa gwardiyang nakidlatan (yata) tapos tuloy pa rin sa pagronda sa taas. Meron din daw dun banda sa South, yung abandonadong banyo doon sa may BLIS, may black lady daw. Hindi ko alam kung anong engkanto yung nasa West pero ayoko na ding malaman. Masyadong malakas yung imagination ko. Lahat ng scene sa pelikulang nakakatakot eh naiwan sa isip ko. Lalo na yung mga stairway na madilim tapos hindi mo kita yung taas ay putcha talaga.

Naiisip ko pa lang na habang naglalakad ako paakyat eh may susutsot sakin mula sa lugar na hindi ko nakikita. Syempre titigil ako, tapos may makikita ako sa madilim na parte, dalawang ilaw, nanlilisik na mata yun ng kung ano mang halimaw. O kaya naman habang umaakyat ako pataas eh may masasalubong akong estudyanteng nakayuko, pwedeng magbabangga kami tapos tatagos lang sya sakin o kaya naman aaninagin ko yung mukha nya tapos ang makikita ko eh duguang mukha. O kaya mapapalingon ako sa kung saan tapos may makikita ako, tapos pagtinignan ko ulit mawawala tapos bigla na lang lilitaw sa harap ko. Tang ina ayoko na.

Apat na miss call na. Tatlong teks. 'san ka na' Walang kaemo-emosyon. Ni question mark wala. Nyeta no choice na. Bahala na kung anong masasalubong paakyat.

Nasa lobby sya ng 6th floor sa may East. Patay ang ilaw. Lumapit ako kahit natatakot pa ko, hindi naman kasi ako sigurado kung sya yun. Dahan-dahan akong naglakad palapit. Mahirap ng mapahiya.

Alam ko ng sya yun. Pero parang may kakaiba sakanya. Nakatingin lang sya sa malayo. Kahit na may ilang minuto na ko dun hindi parin sya umiimik. Nakakapagduda. Parang may mali.

Makalipas pa ang ilang minuto, nangyari na ang kinakatakot ko. Nabasag ang katahimikan. Dalawang salita. 'usap tayo'

Lunes, Marso 23, 2015

Demn

Ganito yung inaasahan kong pagkikita natin.

Magkikita tayo sa 4th floor. Dahan-dahang lalapit sa isa't isa. Okay na kahit walang background music. Tapos magkukwentuhan. Isa, dalawang oras, tatlo, buong maghapon. Ihahatid ka pauwi pag lubog ng araw. Okay lang din kung walang goodbye kiss. Pagkatapos magtetext-text hanggang madaling araw at sabay matutulog. 

Kaso lagi akong nagigising sa katotohanang hindi mangyayari yun. Lalo na kapag nakikita ko yung 'seen' doon sa mahabang mensahe ko sayo.

Biyernes, Marso 20, 2015

4th Floor West Wing.

2011 buwan ng marso. Kasagsagan yun ng tuition fee increase. Madaming mga estudyanteng lumahok sa kilos protesta kahit hindi sila aktibista. "LAHAT NG SIRANG GAMIT SA ITAAS ITAPON NYO PABABA" sigaw ng isang lider ng grupo. Sinimulan ng isa. Upuang walang arm chair. Upuang walang sandalan, at upuang hindi na pwedeng upuan. Tapos may CPU na din, type writer na kasing edad ata ng lola ko, inodoro (ewan ko kung pano nila kinuha) pinto, lamesa. Lahat ng walang pakinabang at hindi na pwedeng ayusin sinira na. 

Magulo ang paligid. Maingay. Madaming sumisigaw, madaming galit, yung iba nakiki-uso lang. May media, may pulis, may tambay, halo-halo yung tao. Chambang nakita kita. Sa 4th floor, West Wing. Nakamaong, simpleng t-shirt, di ko na mantadaan kung anong kulay. Sa totoo lang hindi ko matandaan kung kelan yung eksaktong araw kaya ang nilagay ko na lang eh '2011 buwan ng marso.' 

Sumilip ka pababa naiingayan ka siguro? Hindi ko mabasa sa mukha mo kung naiinis ka ba sa ginagawa nila/namin o nakikisimpatya ka samin. Walang ka emo-emosyon sa mukha. Ako naman nawala yung pagkahype ko. Parang nag slow mo ang lahat. Parang pelikula. Yung mga bumabagsak na upuan eh nagdahan-dahan. Dahan-dahan. Hanggang sa tumama sa lupa, tatalbog ng konti tapos saka maghihiwa-hiwalay. Yung sigawan at ingay nung mga tao parang hindi ko na naririnig. Parang nagfe-fade ng dahan-dahan. Nagzoom in yung mukha mo. Ang ganda sa kahit anong anggulo. Tapos pakiramdam ko nag-grey scale yung paligid. Tayo lang yung colored. Tayo lang gumagalaw. 

Naramdaman ko na to. Hindi nung high ako sa weeds ha? Alam ko to sigurado ako. Na love at first sight ako. (puta ang corny)

Natapos ang eksena. Tinapik ako ng kasama ko. Hinigop ako pabalik sa realidad. Mabilis na ulit na nagbabagsakan yung mga upuan. Maingay ulit yung paligid. Colored na yung mga tao. Hindi na naka zoom in yung paningin ko sayo. Hindi na kita makita. Wala ka na sa scene. Parang sumigaw yung direktor ng CUT. 

Lunes, Marso 16, 2015

Ang pagbabalik

Matagal akong nawala. Mga dalawang linggo din siguro?

Madami talaga akong gustong ikwento katulad nung nag-iinom kami nung nakaraang linggo. Normal lang na inuman katulad nung mga dati. Ang bago lang eh iba na yung tinatawagan ko sa drunk calls ko. Maliit na bagay, pero natuwa ako. Hindi na sya (ex ko) yung unang naiisip ko sa panahong hindi gumagana ng maayos yung isip ko.

Meron pa, nagkita rin kami nung mga dati kong estudyante at co-teachers. Haaays. Napaka sarap talaga ng pagbabalik. Ewan ko kung bakit hindi nya ko sinubukang balikan?

Masyado kasi akong busy ngayon kaya hindi ako makapag sulat. Saka nakita ko kasing malapit na ako sa ika-100 kong post at gusto ko sana yung huling mga post ko eh tungkol sa kung paano ako nagsimula dito sa pagba-blog. Kaso masyadong matagala kaya eto na. Magbabalik na ko

Eto pala yung pinagkakaabalahan ko nung panahong busy ako. Nagpapractice ako ng para sa team tournament sa Cavite, at ayun eto ang bunga :)




















Eto naman yung picture nung muli akong dumalaw sa dating school na pinagtuturuan ko.
















Ang babata naming teachers xD


















Overnight movie trip















At ang reunion namin ng mga dati kong estudyante xD


At ang post na to ay para sa aking pagbabalik sa blogspot :D yey