Biyernes, Setyembre 26, 2014

Truth will set you free
     
       -Marcelo Santos III

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

kahit hindi ako sigurado kung anong meron nagmamadali parin akong pumunta.
halos humaba na yung kamay ko kaka-para ng bus, Halos madapa rin ako sa paghabol
nung huminto. Bakit nga ba ganito lagi akong naghahabol?

Naalala ko nung nasa kolehiyo pa lang ako at gumagawa ng thesis. Mayroon kaming
tatlong buwan para gawin at paghandaan yun. Pero nung kulang na ang oras at
malapit na ang deadline saka palang namin ginawa. Hindi lang naman siguro ako 
yung ganito no? Tiyak ko hindi lang ako. 

Si Elsa din kasi, saka lang niya ko inaya sa kung saan-saang lugar
para pumasyal, nilambing, hinahawakan sa kamay
nung malapit na yung deadline nung relasyon namin. Sad nu? 

Tapos pagdating ng deadline wala kang magagawa. Parang grade 4 student
na pagsinabi ng teacher nila na 'finish or not finish, pass your paper' eh kailangan 
mong sumunod, kahit na ayaw mo. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mahaba ang byahe. Ang layo talaga Cubao sa Bulacan. Isa siguro to sa dahilan kung bakit
hindi naging matagumpay yung relasyon namin. Bukod sa 'will of God' na pinaniniwalaan nya eh
kalaban din namin yung Science na pinaniniwalaan ko. Pag malayo ang distansya, mababawasan 
yung rate o quality time na tinatawag. Mas may eexcert ka pa ng effort at iba pa. Mahabang formula.

At hindi si Elsa ang taong magtyatyaga sa mahabang proseso. Kapag ayaw nya, ayaw nya.
Kapag pagod, tigil. Ganun kasimple ang mga bagay hindi kailangang patagalin. Kung sabagay,
hindi nya rin pinatagal yung panliligaw ko sakanya. Hindi naman sa easy to get sya, sadjang
gusto lang namin ang isa't isa nun. At isa pa, hindi naman panliligaw ang pinapatagal kundi yung
pagsasama.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Basa na singit ko sa sobrang init. Nag-ordinary lang kasi ako. Para mabilis.
Kinakabahan rin kasi ako. Pano ba naman tong si Jao (yung tumawag sakin)
Nakakapag alala kung makapagsalita. Parang pang teleserye yung linyahan.
Sana lang walang nangyaring masama. Sana. Sana.... 


-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Baba ng bus. Lakad ng konti. Kanan, pasok sa maliit na eskinita. Panglimang 
bahay. 

'Jao? Tao po.'

'pasok pre'

'anyare' tanong ko.

'wala lang, wala sila ermats eh.' sabay tawa ni gago.

Kanina ko pa nga pala binabanggit si Jao pero hindi ko pa napapakilala. Si Jao,
Tropa ko, nakilala ko sya nung naligaw ako sa unang kurso ko. HRM. Hindi ako 
makatagal, saka hindi ako bagay dun. Puro paporma, yung mga kaklaseng lalaki 
pabebe, hindi ko rin matagalan yung mga prof, masyadong istrikto. Kelangan laging
nakapormal ang suot. At bawal din ang yosi. Shet. 

Kaya ayun, unang sem palang umalis na ko. Eh etong si Jao, ako lang ang tropa, 
Di rin sya nakatagal. 2nd sem nagshift kami ng mass com. Para pag graduate mas 
komportable sa bahay. Doon namin nakilala si Elsa, mas naging malapit sila kumpara 
sa akin. Kaya nung tumawag tong si Jao na tungkol kay Elsa pumunta agad ako, baka 
kasi may scoop sya tungkol kay Elsa o kaya naman baka magkasama sila.

Tagay. Yosi. Kwento. 

bangka ng kwento tungkol sa mga pangarap. Sa lipunan. Sa Diyos at iba pa.
Hindi katulad ng ibang inuman, hindi kami nag uusap ng tungkol sa mga babae
na nagalaw namin o yung mga pinagpantasyahan. Hindi kami hiyang sa ganun.

Tagay. Yosi. Kwento.

'maiba tayo' sabi ko. Hindi na ko nakatiis. Kating kati talaga akong magtanong.
"nu yun?"
'balita kay Elsa?' 
"wala na talaga pre, ayaw na daw nya sayo matagal na"

Tumagay akong puno. Hinithit ng tatlong magkakasunod yung yosi tapos pinitik.

'una na ko pre' paalam ko.
"gege, ingat" 

"pak u ka."

'tang ina mo nag enjoy ka naman. hahaha'

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Tang ina talaga. Kahit matagal ko ng alam yung totoo, ang hirap paring paniwalaan.
Ang hirap maniwala na pumasa yung kaklase ko sa thesis kahit na wala namang kwenta
yung paper nila. Ang hirap paniwalaan na may Alien, ang hirap paniwalaan na may Diyos.
Tang ina. Ang hirap maniwala sa totoo. Na yung kaisa-isang taong minahal ko, ayaw na sakin.

Huwebes, Setyembre 25, 2014

Dapit Hapon I

Simple life, hard struggle
     -Mga Aktibista

------------------------------------------------------------------------------------------------

Alas tres ng hapon. Nagising ako. Tumingin sa paligid. Magulong kama. damit na nakasampay sa bakal na gilid ng double deck.
mga test paper na hindi pa nachecheckan. maduming bag na nasa may pinto.

Bumangon ako kahit ayoko. Simula nung iniwan ako ni Elsa parang wala akong gana sa lahat.
makipagkita sa kaibigan, magtrabaho, kumain. ang gusto ko lang eh mag yosi at uminom.
hindi dahil sa sobrang kalungkutan kaya gusto kong magbisyo, wala na kasi yung
kaisa-isang tao na nag aalala kapag nagbibisyo ako kaya siguro ganun.

Tineks ko si David kung may shat ba. Kaso wala daw. Tang ina talaga, kung ano yung gusto hindi nakukuha.
Lumabas ako ng kwarto't kumain at naligo. kailangan kong umalis ng bahay kahit wala akong pupuntahan.
Ayokong madatnan ako ng tatay ko na nasa bahay. Bukod sa madaming ipapagawang trabaho eh marami kaming alaala dito ni Elsa.
Kung pwede nga lang sunugin ko yung bahay namin gaya ng mga ginawa ko sa mga sulat nya sakin eh ginawa ko na.

Narerelax kasi ako kapag ganun. Kapag nakakaamoy ng nasusunog o kaya nakakakita ng usok.
Narerelax din ako kapag kasama sya. Hays. Sya nanaman? makaalis na nga para maiwasan ang mga alaala.

--------------------------------------------------------------

Naglakad-lakad ako sa lugar namin. May tambay sa ilalim ng duhat. masaya silang nag-iinuman.
Sa kabilang kanto naman nandun yung mga nanay. May nagbibingo habang nagpapasuso ng bata.
May mga nagpupusoy, meron ding mga matandang lalaki na nag ma-majong. Doon na lang kasi sila nakakasalat.

Yung mga kabataan naman ay nasa mga bakanteng lote. May naglalandian, nag-aaral mag yosi
yung iba tsomo-tsongke na!

Ganito sa lugar namin. Parang walang problema yung mga tao. Bisyo, babae, sugal.
Okay lang gumastos basta malibang at may magawa. Eh ako? Bawal naman ako uminom
at magyosi dito sa lugar namin. Hindi kasi ako legal kahit na matanda na ko.
Kung gusto kong magbisyo para malibang kailangan ko pang dumayo sa malayo.

---------------------------------------------------------

Habang patuloy na naglalakad (Tunog ng Ringtone)

'Hello?'

''pre... tara dito!'

Bakit ano meron?

"Si Elsa....."

"papunta na ko."


Miyerkules, Setyembre 24, 2014

Inasahan ko ng sasabihin mo na wag kitang ihatid. Pero pwede ba yun? gabi na, uso ang rape ngayon noh. kahit alam kong wala akong magagawa kung may magtatangka man sayo atleast kasama naman kita sa paghihirap mo kung nagkataon. 

saka gusto ko talagang ihatid ka. alam mo naman yun. hindi kasi tayo nakapag usap kanina. madami akong gustong sabihin sayo eh. Pero alam kong hindi ka na interesado, nagsasawa ka na din sa kwento ko. kaya humingi na lang ako ng dalawang minuto. 

oo, dalawang minuto lang, hindi na kita ihahatid sa may sakayan ng tricycle ni aakyat sa overpass. dalawang minuto lang. gusto ko lang mahawakan yung kamay mo. damhin yung init ng palad mo, ang lamig kasi ng gabi ngayon. yun lang. 

buti pumayag ka. salamat ha? Yung huling dalawang minutong yun ang pinakamasayang nangyari sa araw ng sabado ko.
Alam kong bababa ka parin kahit sinabi ko ng wag mo akong ihatid. Kilala kita, at hindi ako nagkamali. Matigas talaga ang ulo mo. Alam kong kukulitin mo ako na ihatid hanggang sa amin kahit na alam mo namang ayoko. 

Ayoko kasi hindi na tayo. Ayoko kasi baka umulan. Ayoko kasi gabi na. Ayoko kasi lasing ka. Pero kung tayo pa, maaraw, at hindi ka lasing matutuwa talaga ako.

Alam kong hahabulin mo ko at sasabihin na saglit lang o kaya naman ipapasok mo ako sa kasunduan para umuwi ka, dati sabi mo hanggang tricy-kelan lang. Ayoko talagang pumayag ngayon. Kasi nga gabi na, lasing ka at hindi na tayo. Pero sige, dalawang minuto lang naman ang hinihingi mo, para na rin hindi nasayang yung trenta'y singko na pamasahe mo. 

Alam ko na sasabihin mo na masaya kang nakita mo ako, o kaya naman mangungulit ka na magbalikan tayo. Pero mali yata ako ngayon. Natapos yung dalawang minuto, nagpasalamat ka lang tapos tinupi mo yung mga daliri mo na parang mga labi tapos dinampi sa pisngi ko sabay sabing ingat.

pagkatapos nung dalawang minuto, bumitaw ka sa pagkakahawak sa kamay ko. humalo ka sa maraming tao. nawala ka sa paningin ko pero hindi sa isipan ko. ingat ka rin. salamat sa dalawang minuto. 

Miyerkules, Setyembre 17, 2014

Talking to myself

Matagal-tagal ko na ding hindi nagawa tong mga bagay na to. Una yung kausapin yung sarili ko pangalawa mag isip ng mga joke o ng mga bagay na sa tingin ko ay ikakatuwa ng iba.

Nasanay kasi akong may kausap lagi kaya hindi ko na nakakausap ang sarili ko, minsan tuloy hindi kami nagkakaintindihan. Healthy nga daw ang pakikipag usap sa sarili sabi ng isa sa mga propesor ko. Naalala ko meron pa kaming ginawa noon na susulatan mo yung sarili mo, sasabihin mo lahat ng gusto mong sabihin at pagkatapos ng limang taon hanapin daw namin siya para kunin sakanya yung mga sulat namin sa aming sarili.

Yung tungkol dun sa pag iisip ng joke, ewan ko ba lately naging malungkutin ako at hindi ko makuhang tumawa o magpatawa. Na wala naman sa personalidad ko ayon sa mga kaibigan ko.

Kaya netong mga nakaraan, kinakausap ko na yung sarili ko. Dun ko nalaman na napaka lonely ko talaga. Biro mo sumasagot ako sa sarili ko?

Eto yung ilan sa mga napag uusapan namin.

Tinatanong ko yung sarili ko tungkol sa mga bagay-bagay na hindi ko maipaliwanag o kaya naman yung tungkol dun sa mga walang kwentang tanong. Katulad ng,

1. Bakit kapag mabilis eh sinasabing 'mas mabilis pa sa alas kwatro' at kapag mabagal eh inabot daw ng 'siyam siyam'
 
Kanina sa kalagitnaan ng klase ko nasagot ko yung tanong na yan. Kaya mas mabilis pa sa alas kwatro kasi.. ewan ko pero mabilis talaga ang alas kwatro! nasubukan mo na bang maalimpungatan ng alas kwatro ng umaga? Subukan mo tapos umidlip ka. Pag gising mo alas singko na minsan alas sais pa! Totoo. Parang saglit lang yung alas kwatro. Kaya naman siyam siyam, kasi di ba siyam na buwan yung pagdevelop ng baby? Mabagal na proseso kaya ayun, siyam siyam

2. Bakit sinasabi nila na pang biyernes na ulam ang monggo?

Niresearch ko pa to. Sabi nila, dahil daw sa biyernes santo. Bawal daw ang karne at yun ang ginagawang alternative. Sabi naman ng mga taga karinderya, para daw yun sa mga may artrithis. Kasi kapag tuesday daw kinain ang monggo panigurado hindi sila makakapasok kinabukasan dahil sa sakit sa kasukasuan

3. Bakit 'onsehan' ang tawag kapag naglolokohan?

Siguro kasi sa daliri sampu ang 'natural' na bilang, at kapag naging onse, parang joke time di ba?

Sumasagot din ako nung napaka walang kwentang tanong halimbawa, kung dadalawa na lang ang ngipin ko, saan ko ilalagay, sa taas ba o baba? At bakit. Ganyan ako kalonely at kabored.

Madami akong nasasagot na tanong sa sarili ko. May kwenta man o wala. Pero may isang tanong parin ako na hindi ko nasasagot. Syempre tungkol sayo. Damn.

Biyernes, Setyembre 12, 2014

Para kang =3


Hindi ko na mabilang kung ilang taon ko ng sinusubaybayan ang =3 ni Ray William Johnson. Nagsimula ako nung nasa dorm ako. Nanghihiram ako ng laptop para mapanood ang mga luma nyang video. Kapag hindi ako nakahiram, nagrerent ako ng PC at nagtyatyaga sa mabagal  na internet. Umuubos ito ng 4 na oras ng buhay ko na kung tutuusin ay katumbas ng paglalaba ng mga labahin ko, pag-aaral ng leksyon, pagpa-practice ng chess o kaya naman ay pagtulog. Alas diyes ng gabi kasi ako nagrerent.

Masyado akong naging interesado sa host ng =3 ng malaman ko na sya ay isa ding History Major. Simula nun, hindi lang ang =3 ang sinubaybayan ko kundi ang buhay nya at iba pang ginagawa. Mula sakanyang Vlogs (Video blog), mga chismis tungkol sa kanya, upcoming projects at iba. Naging masugid akong taga subaybay ng kanyang mga ginagawa. Yung mga marsian songs nya katulad ng stalking your mom at Nerd rage. Top web series nya na Riley Rewind, Pod Cast ay hindi ko pinapalampas. Pati ang love life nya ay alam ko. 

Nainspire ako kay Ray na gumawa ng mga bagay na gusto ko katulad ng pagsulat. May dalawa syang segment na kung saan ay nakikipag-inter act sya sa kanyang mga audience, at ang lagi nyang payo, do what makes you happy. Madaming nagsasabi ng ganun, kahit si Marcelo Santos ay sinasabi yun, pero sakanya lang yung may dating para sa akin. 

Nung mayo ay dumanas ng matinding break up ang aking idol. After two years ay naghiwalay sila ng kanyang kasintahan na isa ring youtube sensation. Na sobra akong nakarelate. Dahil ganun din ang nararamdaman ko nung mga panahong yun. 

Iniwan nya ang =3, tinigil ang podcast. Wala na rin ang mga Martian Songs nya. 

Dahil sa pag-alis nya sa =3 ay pansamantalang natigil ang show. Binalak nya pa itong ibenta. Mabuti na lamang at hindi natuloy. Makalipas ang dalawang buwan ay nagkaroon ng bagong host ang =3. Si Robby Motz. Hindi maiwasang maikumpara, dahil sa tagal ko ng pinapanuod ang =3, pero sobrang layo nya kay Ray pero naiintindihan ko naman yun. Dahil ganun din nag simula si Ray. 

Kaya sa huli ay hindi ko parin iniwan ang =3. Mahabang panahon ang pagsubaybay ko dito at kahit anong pagbabago man ang mangyari sa show na ito ay hindi ko to titigilang panuorin, kahit na hindi na sya ganun kasayang panuorin katulad nung dati.

Parang sayo... kahit na hindi na ganun kasaya, sinusubaybayan parin kita, hindi dahil nasanay na ako sa ginagawa ko, pero katulad ng =3, gusto pa rin kita. Kahit ano mang pagbabago ang naganap sa atin. 


Lunes, Setyembre 8, 2014

Hindi ko macontain yung lungkot ko. Kanina nakita ko yung chess clock ko. Nasira daw.

Napamura na lang ako tapos naiyak. Pinag ipunan ko at pinaghirapan yun. Unang gamit na binili ko sa buong chess career ko. Sariling pera.  

Nadepress ako. May bigla akong naisip.

Kahit gaano ingatan at pahalagahan ang isang bagay talagang nasisira parin. Kung hindi ikaw, ibang tao. 


Parang relasyon natin.



Shit naman. 

Miyerkules, Setyembre 3, 2014

gustong gusto kong magsulat wala lang oras. wala ring laptop </3