Masyadong malungkot ang oktubre ko kaya inisip na lang kita.
Ikaw at ang yong kulot na buhok.
Ikaw at ang yong manipis na kilay.
Ikaw at ang yong may brace na ngipin.
Ikaw at ang yong payat na hita.
Inisip kita habang nagbabasa ako ng mga sinulat ni Essa, ang sabi nya’y hindi nauubos ang kalungkutan, nasa upos ito ng sigarilyo, sa mga bote ng alak na walang laman, nasa hangin, kahit saan nandun ang kalungkutan.
Inisip kita habang pinapakinggan ko ang bago kong paboritong kanta, eroplanong papel.
Inisip kita habang nakatulala ako sa bintana ng Kellen sa kahabaan ng Commonwealth.
Iniisip kita habang nasa trabaho ako kapag hindi ko kinukupal yung boss ko. Kamusta ka kaya? Masaya ka ba ngayong oktobre? Naalala mo kayang tatlong taon na sana tayo?
Inisip ko na lang na masaya ka ngayon, dahil lagi mo ngang sinasabi, walang dahilan para maging malungkot ka.
Inisip ko yung noon, yung ngayon, inisip kita, tang inang oktobre to. Malungkot talaga.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento