Linggo, Mayo 21, 2017

Hindi ko mapigilan ang ngiti ko sa tuwing naaalala ko yung mga pinag-gagawa natin.

Tatatambay tayo sa linear park, uubos ng ilang stick ng yosi tapos magkahawak kamay na papasok sa klase.

Kakain ng mga ihaw-ihaw sa kahabaan ng teresa tapos makikipag patintero sa mga jeep sa stop and shop.

Lalakad papuntang farmers at mag-aabang sa paborito nating bus, yung kellen. Maghihintay tayo hanggang alas-diyes maka tyempo lang ng may mauupuan. Pag nakasakay na, isasandal mo ang pagod mong katawan sa akin at matutulog.

Natutuwa talaga ako pag naaalala ko yang mga yan nung bumabyahe pa ko papasok.

Pero simula nung umalis ka at di na bumalik, naging masakit na ang mga alaala.

3 komento: